Big Dave Trio (B) Blues Missy Sippy Gent (30-03-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photogrphy info club: Missy Sippy © Rootsville 2023

Rustige week op dit moment maar na het geweldig concert van Trudy Lynn vorige maandag besloot ik toch richting Gent te trekken, waar ze in de Missy Sippy het bezoek kregen van Big Dave Trio. Een mens mag toch iets hebben op zijn verjaardag nietwaar?

Dit trio omvat toch wel wat van de crème van de Belgische blues scene met Big Dave aan de harmonica en zang, Bart Mulders op gitaar en Frederik van den Berghe aan de drums. Blues in de stijl van Chicago uit jaren 40, 50 en 60 gaande van Big Bill Broonzy over Sonny Boy Williamson tot Elmore James. Iets voor naar uit te kijken dus. Ik was blijkbaar niet de enige die er zo over dacht want de joint aan de Leie was, zoals elke donderdag goed volgelopen.

Er werd stipt op tijd gestart en Dave slingerde ‘All By Myself’ de kroeg in gevolgd door een fijne versie van ‘Sitting On Top Of The World’. Hoewel gezeten op een stoel slingerde hij zijn imposant lichaam van links naar rechts en het duurde niet lang alvorens het zweet in stromen van onder zijn pet stroomde. Dave hield zich alvast niet in en werd perfect bijgestaan door een alweer knap spelende Bart Mulders en het metronomisch drumwerk van Frederik van den Berghe.

Vervolgen deed het trio met ‘Tomorrow Night’ en ’Got Love’. Alles klonk zoals het moest zijn en de aanwezigen genoten zichtbaar van wat er zich vooraan afspeelde. Met ‘Careless Love’ kregen we een oude traditional dat onder de blues aandacht werd gebracht door WC Handy, waarna Bart Mulders zijn zangtalenten mocht laten horen met ‘Going To Louisiana’ wat eentje is van de geweldige Mance Lipscombe. De eerste set werd afgesloten met ‘Spoonful’, een kraker van formaat natuurlijk geschreven door de grote Willie Dixon en een hit geworden door Howlin’ Wolf. Persoonlijk had ik genoten van deze eerste performance. Tijd om even een frisse neus te halen en een Duveltje te bestellen en we waren klaar voor deel twee.

Ons trio zette in met eentje van Big Walter Horton en ‘Hard Hearted Woman’ en ze bleven bij Big Walter met ‘Meet My Baby’. Big Dave bleef goed op dreef en het tempo werd hoog gehouden met af en toe een kleine rustpauze. Ondertussen bleef men klassiekers uit de mouw schudden zoals met ‘Good Morning Little Schoolgirl’ bijvoorbeeld, eentje van de hand van Aleck Miller aka Sonny Boy Williamson.

De temperatuur steeg met ettelijke graden ondertussen en het werd pokkenwarm in de joint, maar dat belette sommige die hards niet om af en toe een danspasje te zetten zoals bij ‘In The Mood’, of op een tegeltje te gaan staan bij Skip James’ ‘Hard Time Killing Floor’. Tempo terug de hoogte in bij ‘I Hear You Knockin’ en bij ‘Shame Shame Shame’ van de grote Jimmy Reed , mocht Bart alweer de vocals overnemen en dat deed hij weer met verve. Stilaan naderden wij het einde van dit leuk optreden en werd “special guest” ‘Baby’ Paul De Laat in de debatten betrokken bij de laatste twee songs waaronder ‘Bye Bye Baby’.

Paul is nog steeds een krak met de Mississippi saxofoon en dat liet hij aan het publiek horen. Die waren er het trouwens niet mee eens dat dit het einde van de rit was en brulden om meer. Ze kregen ook wat ze vroegen met ‘Sugar Coated Love’, song geschreven door J.D. Miller en bekend geraakt dankzij Lazy Lester. Perfect afsluiter van een fijne avond.

Alweer genoten van een leuke gig en er zijn slechtere  manieren om je verjaardag te vieren mijn gedacht. Schol gasten !!

Marcel